Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
umiłowanie — n I 1. rzecz. od umiłować Umiłowanie sztuki, wiedzy, ziemi ojczystej, wsi rodzinnej. 2. lm D. umiłowanieań książk. «osoba, rzecz, które się umiłowało, pokochało» Sztuka była jego największym umiłowaniem … Słownik języka polskiego
miłość — ż V, DCWMs. miłośćści 1. blm «głębokie przywiązanie do kogoś lub czegoś, umiłowanie, kochanie kogoś, czegoś; gorące, namiętne uczucie do osoby płci odmiennej; pot. także: stosunek miłosny, pożycie erotyczne» Wielka, gorąca, szczera, dozgonna,… … Słownik języka polskiego
miłośnictwo — n III, Ms. miłośnictwowie, blm rzad. «zamiłowanie, upodobanie do czegoś, umiłowanie czegoś, lubowanie się w czymś» Miłośnictwo starych ksiąg … Słownik języka polskiego
paseizm — m IV, D. u, Ms. paseizmzmie, blm «umiłowanie przeszłości, a negatywny lub obojętny stosunek do teraźniejszości; tradycjonalizm (np. w sztuce)» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
piękno — n III, Ms. pięknonie, blm «zespół cech takich jak proporcja kształtów, harmonia barw, dźwięków, który sprawia, że coś się podoba, budzi zachwyt; także: wysoka wartość moralna» Piękno przyrody. Piękno muzyki. Piękno rzeźb, obrazów, kilimów.… … Słownik języka polskiego
staropolszczyzna — ż IV, CMs. staropolszczyznayźnie, blm 1. «język staropolski» Procesy słowotwórcze właściwe staropolszczyźnie. 2. «obyczaje staropolskie; cechy dawnego życia polskiego» Umiłowanie staropolszczyzny. Zainteresowania staropolszczyzną … Słownik języka polskiego
wpoić — dk VIa, wpoję, wpoićisz, wpój, wpoićił, wpojony wpajać ndk I, wpoićam, wpoićasz, wpoićają, wpoićaj, wpoićał, wpoićany «spowodować przyswojenie sobie przez kogoś jakichś zasad, przekonań» Wpoić w swoje dzieci poczucie obowiązku, umiłowanie… … Słownik języka polskiego
